Pagina's

25 okt 2011

Ik haat Hitler, mamma!

Gisterenmiddag zat ik met dochterlief in de bibliotheek-annex-aula van haar school te wachten op zoon-broertje Michele die in het gymlokaal gitaarles had. Er zat een leuk boekje in haar tas over transport. Een vrolijk treintje sierde de voorkant en ik stelde haar voor gezellig samen te lezen. Alice, 7 going on 27, stemde gretig in en liep kordaat

Skûtsjesilen!


Twee jaar op rij werden wij onder loodgrijze hemel voor dag en dauw in Sneek verwacht voor een Captain's Breakfast alvorens op een aantal Skûtsjes in te schepen. En al twee jaar gloorde er vlak voordat we de Afsluitdijk overreden een hoopvol streepje goud aan de horizon, wat zich prompt schaars maakte zodra wij de overzij bereikten.

You've been scammed!

September, de maand van kruisspinnen, herfstasters en verse appeltaart. En voor ons de maand waarin wij te maken hebben gehad met een heuse internetscam! Het begon allemaal met een mailtje waarin een training voor acht personen uit Engeland werd gevraagd, inclusief onderdak en fouragering. Of wij zo snel mogelijk een opgave van de kosten konden maken, en met de uitdrukkelijke vraag of er van tevoren met creditcard betaald kon worden. Dit klonk te mooi om waar te zijn! (Let op: signaal 1) Direct probeerde ik het telefoonnummer met Londen’s netnummer te bellen maar dat werd direct afgebroken. (jawel: signaal 2). De vraag over de creditkaart negerend, en verlustigd door het vooruitzicht 8 cursisten binnen te halen mailde terug ik om meer informatie te krijgen over de motivatie om de taal te leren, duur van de training en geschat niveau van de deelnemers. Natuurlijk was het te mooi om waar te zijn. Maar, zo redeneerde ik: ze hebben zich vergist, denken dat wij de nonnen zijn en boeken zonder meer die training. Of, wat ook door m’n hoofd schoot: eindelijk erkenning! Dat deed natuurlijk harde bellen afgaan, maar ik ben niet te trots te zeggen dat ik die gewoon negeerde! Een paar dagen later kwam er een uitgebreide mail terug, waarin zeer gedetailleerde informatie stond over de wensen en behoeften van deze groep mensen, en wederom de vraag om een snelle kostenopgave zodat er direct met creditcard betaald kon worden. Inmiddels waren Anneke en ik samen op dit mailtje gedoken, en mevrouw Siemons besloot haar bellen niet te negeren en meneer Edmund Brooks eens te googelen. Lang leve mevrouw Siemons instincten: ze stuitte op een scam-forum waarop stap-voor-stap de methode van deze Edmund Brook stond beschreven. Hij had het al geprobeerd bij een aantal restaurants, hotels en verschillende taalinstituten. Het was ook al een tijdje aan de gang, want de laatste datering was uit 2008. Eén van de vlijmscherpe reacties op het forum luidde: “Wie zo stom is daar in te trappen, verdient het!”. Auw, die kwam wel even aan. Inmiddels ligt de poging bij politie Haaglanden, al denken we niet dat er iets uitkomt. Er is overigens op LinkedIn ook een Edmund Brooks te vinden, maar of die echt is…? Dankzij het speurdersinstinct van Anneke is DnA een koude douche bespaard gebleven. En wie nu denkt: als je zo stom bent daarin te tuinen.. zou eens bij zichzelf te rade moeten gaan: zijn uw ogen nooit groter geweest dan uw maag?