Three tips for all you surf-dudes (from Alice)

Driving home from music lessons the other evening, something triggered the need in Alice to share with us these three tips, just in case one finds oneself in a situation in which one has to deal with hungry great white sharks:

Ask aunt Dorte

Let me introduce T: guitar teacher and probably the most relaxed person I know. He has an unruly red beard, same colour hair and a friendly face full of freckles. He misses the top of his right-hand index finger, so often plays left-handed, even if he isn't, about which both Michele and I are completely in awe. Also, his wife is pregnant. She's due in a couple of weeks and I think he's slightly alarmed by that fact. More alarmed by that, in fact, than by the fact that their new house still has no floor to speak of. 

A bloodcurdling conversation with my six year old

Sunday evening, November 20th, five o'clock. It's misty and dark, and our street is smothered by a blanket of cloud as Michele (6) and I step on out bikes to go to Alice, who's playing with a friend. As Michele gets on his bike, headlights slice through the fog and as I scream "stopstopstop", Mickey breaks firmly and the car passes by with Michele looking worried over his shoulder.

Samsung Galaxyiiiah!

Een maand of wat geleden is mijn tas uit de cinquecento gestolen met daarin mijn geliefde HTC Desire, aangeschaft na een heftige upgrade en verlenging van mijn abonnement. 


Ik ben eigenlijk altijd een beetje een Nokia meisje geweest. Dat was m'n eerste mobieltje, gekregen van Publex, met een gemiddelde batterijduur van zo'n 6 uur, max, maar hij was prachtig.

Ik haat Hitler, mamma!

Gisterenmiddag zat ik met dochterlief in de bibliotheek-annex-aula van haar school te wachten op zoon-broertje Michele die in het gymlokaal gitaarles had. Er zat een leuk boekje in haar tas over transport. Een vrolijk treintje sierde de voorkant en ik stelde haar voor gezellig samen te lezen. Alice, 7 going on 27, stemde gretig in en liep kordaat

Skûtsjesilen!

Twee jaar op rij werden wij onder loodgrijze hemel voor dag en dauw in Sneek verwacht voor een Captain's Breakfast alvorens op een aantal Skûtsjes in te schepen. En al twee jaar gloorde er vlak voordat we de Afsluitdijk overreden een hoopvol streepje goud aan de horizon, wat zich prompt schaars maakte zodra wij de overzij bereikten.

You've been scammed!

September, de maand van kruisspinnen, herfstasters en verse appeltaart. En voor ons de maand waarin wij te maken hebben gehad met een heuse internetscam! Het begon allemaal met een mailtje waarin een training voor acht personen uit Engeland werd gevraagd, inclusief onderdak en fouragering. Of wij zo snel mogelijk een opgave van de kosten konden maken, en met de uitdrukkelijke vraag of er van tevoren met creditcard betaald kon worden. Dit klonk te mooi om waar te zijn! (Let op: signaal 1) Direct probeerde ik het telefoonnummer met Londen’s netnummer te bellen maar dat werd direct afgebroken. (jawel: signaal 2). De vraag over de creditkaart negerend, en verlustigd door het vooruitzicht 8 cursisten binnen te halen mailde terug ik om meer informatie te krijgen over de motivatie om de taal te leren, duur van de training en geschat niveau van de deelnemers. Natuurlijk was het te mooi om waar te zijn. Maar, zo redeneerde ik: ze hebben zich vergist, denken dat wij de nonnen zijn en boeken zonder meer die training. Of, wat ook door m’n hoofd schoot: eindelijk erkenning! Dat deed natuurlijk harde bellen afgaan, maar ik ben niet te trots te zeggen dat ik die gewoon negeerde! Een paar dagen later kwam er een uitgebreide mail terug, waarin zeer gedetailleerde informatie stond over de wensen en behoeften van deze groep mensen, en wederom de vraag om een snelle kostenopgave zodat er direct met creditcard betaald kon worden. Inmiddels waren Anneke en ik samen op dit mailtje gedoken, en mevrouw Siemons besloot haar bellen niet te negeren en meneer Edmund Brooks eens te googelen. Lang leve mevrouw Siemons instincten: ze stuitte op een scam-forum waarop stap-voor-stap de methode van deze Edmund Brook stond beschreven. Hij had het al geprobeerd bij een aantal restaurants, hotels en verschillende taalinstituten. Het was ook al een tijdje aan de gang, want de laatste datering was uit 2008. Eén van de vlijmscherpe reacties op het forum luidde: “Wie zo stom is daar in te trappen, verdient het!”. Auw, die kwam wel even aan. Inmiddels ligt de poging bij politie Haaglanden, al denken we niet dat er iets uitkomt. Er is overigens op LinkedIn ook een Edmund Brooks te vinden, maar of die echt is…? Dankzij het speurdersinstinct van Anneke is DnA een koude douche bespaard gebleven. En wie nu denkt: als je zo stom bent daarin te tuinen.. zou eens bij zichzelf te rade moeten gaan: zijn uw ogen nooit groter geweest dan uw maag?